بسیار فرق است بین انسانی که خود راه و منش زندگی خود را انتخاب نموده و فردی که به جبر جامعه و قوانین موضوعه مجبور به تمکین است…این انسان بدنبال هر فرصتی برای فرار از قید و بندهایی است که خود انتخاب نکرده است.
کی متوجه می شویم که در این دنیا هیچ تغییری به زور و اجبار شدنی نیست!!
فرض کنید شما فردی را دوست دارید؛ حالا تلاش کنید که با هر تعقل و منطقی دیگر او را دوست نداشته باشید.
حالا بالعکس؛ کسی را دوست ندارید، سعی کنید او را دوست داشته باشید.
نمی شود که نمی شود…دوست داشتن یک حس درونی و قلبیست.
اگر فردی به اجبار و یا زور پول درس خواند و وارد دانشگاه شد؛ ممکن است مدرکی بگیرد؛ اما واقعا فردی تاثیرگذار و شاخص هم خواهد شد؟
قانون این دنیا؛ عشق، محبت و علاقه است؛ نه تحکم و زور.
انتخاب یک ایده ائولوژی، یک انتخاب آزادانه است و همین انتخاب هاست که تفاوت انسان ها و پیشرفت و یا پسرفت آن ها را رقم می زند.
هر انسانی راه و رسم زندگی خود را بر اساس علاقه، عشق، تعقل، مطالعه، مشورت گرفتن و یا هر چیز دیگری انتخاب می کند؛ نه بر اساس باورها و اعتقادات ما.
دیدگاه خود را بنویسید